شش امتیاز از چهار بازی، برای تیمی که داعیه قهرمانی دارد، بیشتر شبیه زنگ خطر است تا شروعی امیدوارکننده. پرسپولیس در حالی در میانه جدول آرام گرفته که فرصت فاصله گرفتن از رقبا را از دست داده و حالا حتی سایه تراکتور را هم پشت سر خود احساس می‌کند.

به گزارش سرویس ورزشی راوی کار، پرسپولیس در پایان هفته چهارم لیگ برتر با تنها شش امتیاز در میانه جدول جا خوش کرده است؛ جایگاهی که با تصویر یک تیم مدعی قهرمانی فاصله زیادی دارد.

شرایط زمانی تلخ‌تر می‌شود که بدانیم دیگر مدعیان نیز در هفته‌های اخیر لغزش داشته‌اند و سرخپوشان می‌توانستند با استفاده از این موقعیت فاصله‌ای مطمئن ایجاد کنند، اما حالا حتی تراکتور هم با یک برد می‌تواند از پرسپولیس پیشی بگیرد.

عملکرد شاگردان وحید هاشمیان بیش از آنکه یادآور تیم‌های مقتدر یحیی گل‌محمدی یا برانکو باشد، شباهتی به تیم‌های کم‌رمق سال‌های گذشته پیدا کرده است؛ تیم‌هایی که با وجود نام پرسپولیس، در میدان قدرت لازم را برای قهرمانی نداشتند.

در گذشته، حتی در روزهایی که پرسپولیس نمایش ضعیفی داشت، حضور چند ستاره می‌توانست نتیجه را تغییر دهد و سه امتیاز را در سبد بگذارد. اما اکنون این عنصر کلیدی در ترکیب تیم غایب است. شاید تنها استثنا «اوستون اورونوف» باشد، اما او نیز هنوز به آمادگی کامل نرسیده و اغلب زودتر از پایان مسابقه تعویض می‌شود.

پرسپولیس پس از یک نقل‌وانتقالات طولانی و پرماجرا، با خریدهای متعدد وارد فصل جدید شد، اما هنوز نشانی از یک تیم تازه و قدرتمند در میدان ندارد. به‌ویژه در بخش هجومی، خریدهای جدید نتوانسته‌اند گره‌گشا باشند و بحران کارآمدی بیش از آن است که صرفاً با بهانه ناهماهنگی توجیه شود.

از سوی دیگر، شعارهای اعتراضی هواداران علیه وحید هاشمیان در بازی امروز مقابل چادرملو، هشداری جدی به نیمکت پرسپولیس بود.

اگر این نارضایتی‌ها تداوم یابد، ممکن است فرصت طلایی هدایت سرخپوشان برای هاشمیان بسیار زودتر از تصورش به پایان برسد.