امین یزدانی در این مطلب که برای سرویس ورزشی راوی کار ارسال نمود، نوشته است:

دومین دیدار مرحله نیمه‌نهایی جام باشگاه‌های جهان، تقابل دو غول فوتبال اروپا یعنی رئال مادرید و پاری‌سن‌ژرمن است؛ دیداری که در ورزشگاه میتلایوف نیوجرسی برگزار می‌شود و از حالا می‌توان بوی قهرمانی را از آن استشمام کرد.

با توجه به کیفیت بالای فنی هر دو تیم و بهره‌مندی از ستارگانی در کلاس جهانی، بدون شک شاهد یکی از زیباترین و تاکتیکی‌ترین مسابقات سال خواهیم بود.

نیم‌نگاهی به آرایش‌های تاکتیکی

لوئیس انریکه مطابق معمول تیمش را با چینش پایه ۳ـ۳ـ۴ وارد زمین می‌کند؛ ترکیبی که در جریان بازی با جابه‌جایی‌های متعدد و مثلث‌سازی‌های مکرر، ساختار انعطاف‌پذیری را شکل می‌دهد. در سمت مقابل، رئال مادرید ژابی آلونسو را دارد که با استفاده از مدل متغیر ۲ـ۱ـ۴ـ۳ به شکل نوینی از بازی تیمش دست یافته؛ سیستمی که دائماً در طول مسابقه تغییر شکل می‌دهد و قابلیت‌های گوناگونی را در فازهای دفاعی و هجومی به نمایش می‌گذارد.

دو مربی شناخت خوبی از سبک بازی یکدیگر دارند و همین موضوع می‌تواند به جذاب‌تر شدن نبرد نیمکت‌ها بین انریکه و آلونسو کمک کند.

رئال؛ تیمی در مسیر هماهنگی

رئال مادرید با هر بازی، منسجم‌تر و سازمان‌یافته‌تر به نظر می‌رسد. بازیکنان قدیمی و تازه‌وارد این تیم به درک بهتری از یکدیگر رسیده‌اند و ارتباط میان خطوط، خصوصاً در فاز انتقال، به مراتب روان‌تر شده است. آلونسو نیز حالا شناخت دقیق‌تری از خصوصیات بازیکنان خود دارد؛ امری که به او اجازه می‌دهد ساختار تاکتیکی مورد نظرش را با دقت بیشتری پیاده‌سازی کند.

با این حال، غیبت مدافع مستعد، هویسن، می‌تواند ضربه سنگینی به ساختار دفاعی کهکشانی‌ها وارد کند. هویسن با سبک بازی مدرن و جسورانه‌اش، سهم قابل‌توجهی در هماهنگی خط عقب رئال داشت. از سوی دیگر، آرنولد در حال تطبیق یافتن با وظایف جدید خود است و فران گارسیا نیز در سمت چپ عملکردی بهتر و هوشمندانه‌تر از گذشته دارد.

تاکتیک‌های آلونسو؛ از عمق تا کناره‌ها

در جریان ساخت بازی از عقب، شوامنی با قرارگیری بین رودیگر و هویسن (یا آسنسیو) یک خط سه‌نفره را تشکیل می‌دهد. زمانی که تیم در فاز هجومی قرار دارد، شوامنی به میانه زمین نقل‌مکان می‌کند تا در کنار والورده و گولر، که نقش جدیدی در سیستم آلونسو دارد، به گردش توپ کمک کند. در هنگام از دست دادن توپ، او مجدداً به قلب خط دفاعی بازمی‌گردد و با اضافه شدن گارسیا و آرنولد، رئال به ساختار دفاعی پنج‌نفره منتقل می‌شود.

یکی از نکات جالب سیستم آلونسو، آزادی عمل همزمان برای دو فول‌بک در فاز هجومی است؛ روشی که به رئال اجازه می‌دهد برتری عددی مناسبی را در عرض زمین، به‌ویژه در حملات سریع، به دست آورد.

وینیسیوس و گونزالو گارسیا با دوندگی بالا و پرس شدید خود، خط دفاعی حریف را به چالش می‌کشند. وینیسیوس نسبت به گذشته متحول شده؛ کمتر توپ نگه می‌دارد، بیشتر می‌دود و در پرسینگ نقش پررنگ‌تری ایفا می‌کند. بلینگهام نیز در نقش شماره ۱۰، پشت مهاجمان عملکرد موثری داشته و در فضاهای بین خطوط بسیار خطرناک ظاهر می‌شود.

انریکه و پاریس؛ چشم‌نواز و کشنده

در سوی دیگر میدان، انریکه تیمی را ساخته که این روزها شاید جذاب‌ترین و خطرناک‌ترین تیم جهان لقب بگیرد. مثلث میانی متشکل از ویتینیا، روئیز و نوس به معنای واقعی کلمه در حال لذت بردن از فوتبال هستند. تحرک دائم، جابه‌جایی‌های هوشمندانه و اسکن مداوم فضا باعث شده تا پاریس در میانه زمین، برتری تاکتیکی و روانی بالایی نسبت به اغلب رقبا داشته باشد.

حکیمی با آزادی عملی مثال‌زدنی در سمت راست و سرعت بالایش، بارها ساختار دفاعی حریف را به‌هم می‌ریزد. در سمت چپ نیز نونو مندز در تعامل با پاچو و مارکینیوش، هم در ساختار دفاعی و هم در حملات نقشی کلیدی دارد.

ترکیب‌سازی‌های پاریسی‌ها از عقب زمین و عبور توپ‌های زمینی از سوی مندز برای دمبله و دوئه، ساختار تهاجمی تیم را به‌طرز هنرمندانه‌ای شکل می‌دهد. دوئه و کواراتسخلیا که برگ‌های برنده خط حمله پاریس هستند، با مهارت در نبردهای یک‌در‌برابر‌یک، شوت‌های در حال حرکت و تعادل بالا در حمله و دفاع، به کابوسی برای هر خط دفاعی تبدیل شده‌اند.

پیش‌بینی؛ نبرد تاکتیک و تنوع

پیش‌بینی می‌شود پاریسی‌ها در ابتدای بازی فشار بالایی روی خط دفاعی رئال وارد کنند و کهکشانی‌ها را در یک‌سوم دفاعی‌شان محبوس کنند. هرچند امروزه، بسیاری از تیم‌ها با دفاع در منطقه میانی زمین، سعی در بازیابی توپ و ارسال‌های سریع به پشت مدافعان دارند.

این دیدار نه تنها می‌تواند یکی از مهم‌ترین و پرحادثه‌ترین بازی‌های سال باشد، بلکه مملو از نکات آموزشی برای مربیان، آنالیزورها و علاقه‌مندان جدی فوتبال خواهد بود. تقابل دو سبک متفاوت مالکیت‌محور و بازی بین خطوط، قطعاً صحنه‌های جذابی را رقم خواهد زد.

نتیجه‌گیری
شبی که رئال و پاریس در نیوجرسی به مصاف هم می‌روند، فراتر از یک مسابقه فوتبال است؛ نبردی است میان دو فلسفه، دو نسل از مربیان و دو مدل تاکتیکی که هرکدام طرفداران خاص خود را دارند. باید دید که در پایان این دوئل پرهیجان، کدام تیم بلیت فینال را به‌دست می‌آورد.