به گزارش راوی کار، دانشمندان حوزه دیرین‌شناسی انسان‌های باستانی در تحقیقات جدید خود به این نتیجه رسیده‌اند که انسان‌ها در حدود ۲۰ هزار سال قبل، موجودی غول پیکر شبیه آرمادیلو را در منطقه‌ی آرژانتین کنونی شکار کرده و خورده‌اند.

در مطلب جدیدی که مجله PLOS One منتشر کرده، محققان بقایای فسیلیِ یک گلیپتودنت معروف به Neosclerocalyptus – که از تیره بزرگ و منقرض شده آرمادیلو است را کشف کرده‌اند و معتقدند که این استخوان‌ها که در منطقه پامپه آرژانتین یافت شده‌اند، ممکن است یکی از اولین نمونه‌های تعامل انسان با مگافون در آمریکای جنوبی باشند.

اسکلت ناقص این حیوان که در امتداد سواحل رودخانه Reconquista در حومه بوئنوس آیرس یافت شده است، شامل بخش‌هایی از لگن و دم و همچنین بخشی از کاراپاس هست.

در این مطلب نوشته شده است: محققان یک قطعه از استخوان لگن این جانور را بین ۲۱۰۹۰ تا ۲۰۸۱۱ سال پیش با کربن تعیین زمانی کردند که با تاریخ‌های زمین‌شناسی رسوبی که حیوان در آن یافت شده، مطابقت دارد.

کشف این استخوان‌های قصابی شده، شواهد بیشتری را تأیید می‌کند که نشان می‌دهد انسان‌های آن دوره، خیلی زودتر از آنچه قبلاً تصور می‌شد در سراسر قاره آمریکا پخش شده بودند.

دانشمندان برای تعیین اینکه اثبات کنند که آیا آثار بریده شده توسط انسان ایجاد شده است یا خیر؛ از استخوان‌های حیوان عکسبرداری و اسکن سه بعدی انجام دادند. برخی از نشانه‌ها دارای مقطع V شکل بودند، که تیم کارشناسی بر این باور است که نشان‌دهنده علائم قصابی ابزار سنگی است.

در مجموع، محققان ۳۲ علامت بریدگی را در استخوان‌های حیوان شمارش کردند. آن‌ها با استفاده از انواع تکنیک‌های آماری برای طبقه‌بندی و مقایسه کمی علائم، به این نتیجه رسیدند که این الگو نمی‌تواند تصادفی باشد بلکه برش‌ها توسط انسان‌ها با استفاده از ابزار انجام شده است.

این تیم سایر علل بالقوه این علائم، از جمله گوشتخواران – که رد دندان آن‌ها معمولا U شکل است – و هوازدگی طبیعی استخوان پس از مرگ حیوان را رد کردند، زیرا شواهد قابل توجهی وجود داشت که بدن حیوان به سرعت پس از مرگ برای جلوگیری از تخریب ناشی از آب و هوا یا لاشخورها دفن شده است.

این شواهد محققان را به این نتیجه رساند که محل بریدگی‌ها در نواحی مختلف بدن یک شیوه قصابی را نشان می‌دهد و به این معناست که انسان‌های باستان مقدار زیادی گوشت را از ماهیچه‌های لگن و دم آرمادیلوی غول‌پیکر به دست آورده‌اند و احتمالا خورده‌اند.

«میگوئل دلگادو» دیرینه‌انتروپولوژیست در دانشگاه ملی لاپلاتا در آرژانتین به لایو ساینس گفته است: این امکان وجود دارد که افراد گلیپتودونت‌ها را به دلیل اندازه (حدود ۳۰۰ کیلوگرم) و بسته‌های عضلانی بزرگی که دارند، هدف قرار داده باشند.

او می‌گوید: علاوه بر آشکار کردن تعاملات بین انسان و مگافون، نتایج این مطالعه؛ چارچوب زمانی حضور انسان و تعاملات انسان و مگافون را نزدیک به ۶۰۰۰ سال زودتر از ثبت شده برای سایر مکان‌ها در جنوب آمریکای جنوبی عقب می‌اندازد.

لورن دیویس، باستان‌شناس دانشگاه ایالتی اورگان به Live Science نیز می‌گوید: رویکرد پیشرفته نویسندگان به این تحقیق قابل ستایش است، اما نیاز به مطالعه بیشتر دارد، به ویژه که هیچ ابزار ساخت بشری در این پژوهش یافت نشده است.

دیویس می‌گوید: تعیین درجه‌ای که اقدامات انسان در قصابی مشابه و متفاوت از وسعت فرآیندهای طبیعی است که استخوان را اصلاح می‌کند، برای حمایت از ادعای آن‌ها برای حضور انسان در این مکان در ۲۱۰۰۰ سال پیش مورد نیاز است.

محققان به «نیاز به ایجاد ارتباط قوی‌تری بین استخوان‌های فسیلی دارای آثار بریده‌شده و سوابق باستان‌شناسی» اشاره کردند، اما امیدوارند به زودی این کار را انجام دهند.

دلگادو می‌گوید: ما فقط بخش کوچکی از سایت را کاوش کرده‌ایم و ممکن است شواهد بیشتری مانند ابزارهای سنگی وجود داشته باشد.