هنگامی که نامی از مربیان سازنده و پاک سیرت و خوش مرام و تیزبین به میان می‌آید، کمتر کسی در جامعه فوتبال بزرگ و ریشه‌دار خوزستان و کشور به سادگی و راحتی از کنار نام لفته سه‌برادران این مرد دوست داشتنی و بی شیله پیله می‌گذرد.

نام استاد سه‌برادران با تاریخ طویل و عریض فوتبال خوزستان چنان گره خورده است که جدا کردن آن جفا به بنیان و اساس و تاریخچه اصیل شکل‌گیری فوتبال مدرن خوزستان بشمار می‌آید. نام استاد لفته و فوتبال خوزستان و شمار فراوان بازیکنانی که این مربی خاکی و دلسوخته و عاشق به فوتبال استان و کشور معرفی کرد، خارج از شمارش است.
کسی که بی ادعا و بدون هیچ چشم داشتی، فقط برای دلش و پیشرفت فوتبال خوزستان سالیان سال در زمین‌های خاکی با گرمای طاقت فرسا و غیر قابل تحمل اهواز به تربیت و آموزش بچه‌هایی پرداخت که بعدها بسیاری از آنها از بازیکنان بزرگ فوتبال خوزستان و تیم‌های مختلف ملی کشورمان شدند و برای خود نام و‌ آوازه ای بلند دست و پا کردند.

استاد سه‌برادران زمانی عاشقانه و صادقانه و مخلصانه به آموزش  فنی و تربیت اخلاقی و انسانی بازیکنان مشغول بود که پول و سکه و انواع پاداش های پر زرق و برق ،جایی در فوتبال نداشت، هرچه بود، عشق و صفا و صمیمیت و تعهد و اخلاص و فداکاری بود.

کافی است به تیم محبوب، جذاب و دوست داشتنی جنوب اهواز در اواخر  دهه‌های ۶۰،۷۰ و اوایل دهه ۸۰  نگاهی بیندازیم تا متوجه شویم که استاد سه‌برادران چه اندازه فوتبال خوزستان را با بازیکنانی که از دل زمین‌های خاکی در یک چشم بهم زدن شناسایی و پیدا می کرد، چه تیم جذاب و دوست داشتنی را در سطح بالای فوتبال کشور تحویل داد که هواداران اهوازی و خوزستانی ازشکل و نوع بازی‌اش به وجد می‌آمدند و لذت می برند. او حتی این تیم را به جام باشگاه‌های آسیا هم برد.

متاسفانه ورود پول بی حساب و کتاب دولتی در فوتبال کشور باعث شد که تیم‌های شخصی و مردمی کم کم از گردونه رقابت با تیم‌های دولتی و شرکتی و صنعتی خارج شوند و استاد نیز ناچار شد که از عشق به تیم یکدست و منسجم و چشم‌نواز جنوب دست بکشد و مجوز آنرا به فولاد خوزستان واگذار کند تا خودش خانه نشین شود.
با خانه نشین شدن استاد مسلم فوتبال خوزستان، کم کم سازندگی در زمین‌های خاکی نیز از چرخه فوتبال اهواز  رخت بر بست و فوتبال خوزستان اندک اندک از روزهای اوجش فاصله گرفت و کار  بجایی رسید که تیم‌های خوزستانی برخلاف دوران اساتید سه‌برادران، مرحومین (سالیا، الماسی، حاج حسن اهوازی، اهلیرف، دوستانی، امیدوار، کاییدی، دهکردی، سالمی، پرگر، براتوند، حاج عباس داودی، عبدالواحد بزمه، علیرضا فیروزی، خادم پیر، سعید نعیمی، مطلق، تابش، مرتضوی و …) کمتر پدیده نابی را که بتواند اصالت فنی و تکنیکی فوتبال خوزستان را یدک بکشد به فوتبال کشور آنهم با کمترین امکانات ممکن و صرف میلیاردها هزینه و تبلیغات رسانه‌ای زرد، معرفی کنند.

قابل تأمل است که چرا باشگاه‌های معتبر خوزستانی از تجربیات گران‌بهای استاد لفته سه‌برادران این پیر دیر فوتبال خوزستان و بیشتر پیشکسوتان خوزستان، بعنوان مشاور فنی استفاده نمی کنند؟؟!!!
چرا مدیران عامل باشگاه‌های خوزستانی از این همه طلای ناب و الماس صیقل خورده فوتبال اصیل و ریشه‌دار فوتبال خوزستان در قامت مشاورین فنی و اخلاقی باشگاه هایشان بهره لازم را نمی گیرند؟؟!!

تجارب گران‌بها را نمی‌توان از طریق مطالعه و شرکت در دوره‌های آموزشی یک هفته‌ای فراگرفت، بلکه تجارب به‌ویژه در زمینه‌ی رشته عالم‌گیر فوتبال فقط از طریق گذران عمر و سپری کردن جوانی خود در زمین‌های فوتبال حاصل می‌شود که پیشکسوتان خوشنامی چون استاد سه‌برادران به وفور  از آن بهره‌مند است، زیرا او جوانی و بهترین سال‌های عمرش را در زمین‌های فوتبال سپری کرده و قطعا قادر است آنرا به جوانانِ سرزمین نفت و گاز و آفتاب تفته و نخل‌های سرفراز، منتقل کند.

استاد سه‌برادران و پیشکسوتانی چون این عزیز با کوهی از تجارب خوب و بد، می‌توانند باعث توسعه، رشد و پیشرفت فوتبال استان شوند و عصای دست مدیران باشند.

ما باید قدر داشته هایمان را تا زند هاند بدانیم نه اینکه مردمی مُرده پرست باشیم و پس از از دست دادن عزیزان، سیل پیام‌های فرمایشی گروه‌ها را بمباران کنند!!!
امیدوارم مدیران باشگاه های فوتبال خوزستان در تفکرات خود تجدید نظر کرده تا دیر نشده از دانش و یک عمر تجربیات مربیانی که روزگاری خود، مردان بزرگ و تصمیم گیران فنی مستطیل سبز بودند، بنحو شایسته ای استفاده کنند و استاد سه‌برادران قطعا یکی از این عزیزان است که باید در رأس چنین کاری قرار گیرد تا منشأ حرکت نوینی در مسیر پیشرفت فوتبال خوزستان شود.