اگر چه تیم امید ایران در دوبازی اخیر خود در تورنمنت قزاقزستان، نتایج خوبی نگرفت، ولی نشان داد که امید روانخواه در حال ترسیم نقشه‌ای نوین است.

به گزارش سرویس ورزشی راوی کار، در فضای به‌غایت رقابتی فوتبال آسیا، تیم ملی امید ایران به سرمربیگری امید روان‌خواه و با کمک‌هایی از جمله: ایمان مبعلی، هادی مهدوی‌کیا و … در حال ترسیم نقشه‌ای نوین است. اگرچه نتایج اولیه در تورنمنت قزاقستان «دو شکست پیاپی» از منظر جدول امتیازات مطلوب نبود، اما از منظر تحول ساختاری، این تیم در حال گذار از «فرهنگ نتیجه‌محوری کوتاه‌مدت» به «الگوی فرآیندمحور پایدار» است.

 

انقلاب تاکتیکی: بازی‌سازی به‌مثابه هویت

مهم‌ترین شاخص این تحول، تأکید سیستماتیک بر «بازی‌سازی از عمق زمین» است. در این پارادایم، دروازه‌بان نه آخرین مدافع، که نخستین بازی‌ساز تعریف می‌شود. این رویکرد، نیازمند سه رکن اساسی است:

۱.شجاعت فنی: مدافعان باید در شرایط فشار حریف، توانایی حفظ توپ و یافتن گذرهای تاکتیکی را داشته باشند.

۲.هوش موقعیت‌یابی: بازیکنان میانی در فضاهای بین خطوط حریف مستقر می‌شوند تا گزینه‌ای برای ارسال‌های کوتاه باشند.

۳.تحرک پویا: خط حمله با جابجایی‌های حساب‌شده، مدافعان حریف را گمراه می‌کند.

 

تاب‌آوری روانی: آزمونی سخت‌تر از فوتبال

در بازی مقابل قرقیزستان، تیم ایران دو آزمون روانی سخت را پشت سر گذاشت:

•مدیریت محرومیت: اخراج بی‌مورد کاپیتان تیم در دقیقه ۶۰، معمولاً منجر به فروپاشی روانی در تیم‌های ایرانی می‌شد. اما این تیم نشان داد که از «انعطاف‌پذیری روانی» بالایی برخوردار است.

•پایداری شناختی: با وجود بازی در شرایط عددی نامتوازن، بازیکنان در اجرای اصول تاکتیکی پایدار ماندند که نشان از «درک عمیق سیستمیک» دارد.

 

تحلیل روانی- تاکتیکی: چرایی تداوم این مسیر

۱.سرمایه‌گذاری شناختی: این سبک بازی، در بلندمدت «سرمایه شناختی» بازیکنان ایرانی را ارتقا می‌دهد.

۲.تاب‌آوری رقابتی: تیم‌هایی با هویت تاکتیکی مشخص، در تورنمنت‌های حساس عملکرد پایدارتری دارند.

۳.گذار از فرهنگ «رهایی از فشار» به «مدیریت فشار»: بازیکنان می‌آموزند به جای پاکسازی بی‌هدف توپ، آن را در شرایط سخت مدیریت کنند.

 

چشم‌انداز و الزامات

اگرچه مشکل«تبدیل موقعیت‌ها به گل» – که ریشه در سال‌ها تمرین در سیستم‌های دفاعی-تهاجمی دارد – کماکان وجود دارد، اما جهت‌گیری کلی در مسیر درست قرار دارد. این پروژه زمانی به ثمر می‌نشیند که:

•مدیران فوتبال از «وسواس نتیجه‌گرایی» به «فرهنگ فرآیندمحوری» گذار کنند.

•بازیکنان این نسل در تیم بزرگسالان تداوم حضور یابند.

•آکادمی‌های کشور این فلسفه را به عنوان چارچوب اصلی بپذیرند.

این مسیر، نه تنها راهی برای کسب جواز المپیک، که سنگ بنای «هویت نوین فوتبال ایران» است.

تیمی که می‌تواند همزمان هم شجاعت تاکتیکی داشته باشد و هم تاب‌آوری روانی – ترکیبی که می‌تواند فوتبال ایران را به جایگاه جدیدی در آسیا برساند.

 

رسول عیودی تحلیل‌گر فوتبال