با قطعی شدن صعود ۳۰ تیم، چهره جام جهانی ۴۸‌ تیمی ۲۰۲۶ روزبه‌روز روشن‌تر می‌شود؛ تورنمنتی که از آمریکا تا آسیا، تلفیقی از قدرت‌های سنتی و تازه‌واردهای جسور خواهد بود.

به گزارش سرویس ورزشی راوی کار، هرچه به آغاز جام جهانی ۲۰۲۶ نزدیک‌تر می‌شویم، تصویر بزرگ‌ترین تورنمنت تاریخ فوتبال وضوح بیشتری پیدا می‌کند. تاکنون تکلیف ۳۰ تیم مشخص شده و روند مقدماتی در قاره‌های مختلف، هر روز چهره‌ای تازه را به جمع غول‌های شناخته‌شده فوتبال جهان اضافه می‌کند. سه میزبان، یعنی آمریکا، کانادا و مکزیک، از ابتدا در جمع تیم‌های حاضر بودند و حالا بقیه جهان گام‌به‌گام به آن‌ها می‌پیوندند تا جامی ۴۸‌تیمی، از ۱۱ ژوئن تا ۱۹ ژوئیه، شکل بگیرد.

سهمیه‌های جدید، جغرافیای تازه‌ای از قدرت را ترسیم کرده‌اند: آسیا هشت سهمیه دارد، آفریقا با نه تیم بیش از همیشه نماینده خواهد داشت، اروپا با ۱۶ تیم همچنان بلوک اصلی است، آمریکای جنوبی شش سهمیه را پر کرده، کونکاکاف سه تیم مستقیم می‌فرستد، اقیانوسیه یک نماینده دارد و دو تیم آخر از پلی‌آف بین‌قاره‌ای عبور خواهند کرد. همین فرمت تازه، فرصت‌هایی کم‌سابقه برای کشورهایی ایجاد کرده که تا چند سال پیش حتی رؤیای حضور در چنین سطحی را نمی‌دیدند.

در اروپا، بزرگان طبق انتظار بلیت‌شان را قطعی کرده‌اند. کرواسی با شش برد و یک تساوی، بدون دردسر صعود کرد و شاید آخرین فرصت برای نسل مودریچ و پریشیچ باشد. فرانسهِ دشان نیز چهار برد و یک تساوی لازم داشت تا خیلی زود خیال هوادارانش را راحت کند. انگلیسِ توخل با آمار خیره‌کننده ۱۸ گل زده و بدون گل خورده، یکی از مقتدرانه‌ترین صعودهای تاریخ انتخابی را ثبت کرد. امروز نیز احتمال دارد چند تیم دیگر از جمله بلژیک، اسپانیا، اتریش و سوئیس صعودشان را نهایی کنند؛ شب‌هایی که در گوشه‌وکنار اروپا تبدیل به جشن ملی شده است.

در آفریقا، بازگشت‌ها و شگفتی‌ها هم‌زمان رخ داده‌اند. ساحل عاج پس از غیبتی طولانی برگشته؛ سنگال با مانه و جکسون صدرنشینی‌اش را تثبیت کرده؛ آفریقای جنوبی نخستین حضورش بعد از ۲۰۱۰ را جشن گرفته و کیپ‌وِرد با سبقت از کامرون به داستانی محبوب تبدیل شده است. غنا، الجزایر، مصر، تونس و مراکش نیز هر یک با قدرت، سهمیه خود را تثبیت کردند و نشان دادند که فوتبال آفریقا بیش از همیشه باثبات و رقابتی شده است.

آمریکای جنوبی دوباره مسیری فشرده اما آشنا را پشت سر گذاشته است. آرژانتین با اقتداری کم‌سابقه و اختلاف ۹ امتیازی نسبت به تیم دوم، خیلی زود صعود کرد. اکوادور با دفاعی آهنین بلیت گرفت، پاراگوئه با عملکردی متوازن بالا آمد و کلمبیا، اروگوئه و برزیلِ آنچلوتی نیز تکلیف سهمیه‌های باقی‌مانده را مشخص کردند تا تصویر شش‌گانه قاره کامل شود.

در آسیا، صعودها آرام اما مطمئن بوده‌اند. عربستان با اختلافی حداقلی از عراق و اندونزی گذشت؛ قطر پس از مسیری طولانی و پلی‌آف نفس‌گیر دوباره راهی جام شد؛ استرالیا روند ضعیف ابتدایی را جبران کرد و اردن و ازبکستان برای اولین بار تاریخ‌سازی کردند. ژاپن با تفاضل گل عجیب ۳۰:۳ و کره جنوبی با ترکیبی از ستاره‌های قدیمی و جدید طبق انتظار صعود کردند. ایران نیز با صدرنشینی و تنها یک شکست کم‌اهمیت، بلیت خود را گرفت و آماده نمایشی تازه از نسل جدیدش است.

از سوی دیگر، نیوزیلند طبق رسم همیشگی اقیانوسیه بدون رقیب جدی صعود کرده، هرچند چالش اصلی‌اش تابستان ۲۰۲۶ خواهد بود.

این اسامی تنها یک فهرست نیستند؛ تصویری هستند از گستره تازه فوتبال جهان. از غول‌های تثبیت‌شده تا تازه‌واردهای مصمم، همه در تابستان ۲۰۲۶ گرد هم می‌آیند؛ جام جهانی‌ای که بیش از هر دوره پیشین، شبیه یک جهان کوچک خواهد بود.