نماینده رئیس‌جمهور در توسعه اقتصاد دریامحور در جریان سفر خود به خوزستان از خاموشی کامل مشعل‌های آلاینده تا پایان سال ۱۴۰۵ خبر داد و انتخاب موالی‌زاده را «نماد وحدت اقوام» در استان دانست. کارشناسان اما تأکید دارند تحقق این وعده‌ها مستلزم برنامه‌ریزی دقیق، سرمایه‌گذاری کلان و همکاری واقعی دستگاه‌هاست.

به گزارش خبرنگار راوی کار از خوزستان، علی عبدالعلی‌زاده، نماینده رئیس‌جمهور در توسعه اقتصاد دریامحور، روز پنجشنبه ۱۵ آبان در نشست مدیران پتروشیمی شهید تندگویان، با اشاره به انتخاب آقای موالی‌زاده استاندار خوزستان به عنوان رئیس شورای راهبردی توسعه استان گفت: «اخلاق خوب و سعه‌ی صدر ایشان می‌تواند به‌عنوان سمبل وحدت برای همه اقوام در خوزستان باشد.»

این سخنان در شرایطی مطرح می‌شود که موضوع همگرایی قومی و توسعه متوازن در خوزستان، همواره از دغدغه‌های اصلی دولت‌ها بوده است. ناظران سیاسی معتقدند معرفی چهره‌ای محلی به‌عنوان نماد وحدت، اگر با سیاست‌های واقعی در حوزه اشتغال، توزیع عادلانه منابع و کاهش تبعیض همراه نباشد، بیشتر رنگ و بوی نمادین خواهد داشت تا تأثیر اجتماعی ملموس.

وعده قدیمی با تاریخ جدید

عبدالعلی‌زاده در ادامه سخنان خود از خاموشی همه مشعل‌های آلاینده تا پایان سال ۱۴۰۵ خبر داد و گفت: «با راهنمایی دکتر پزشکیان و جلسات متعدد با مدیران صنعت، به این جمع‌بندی رسیده‌ایم که خاموشی کامل مشعل‌ها تا دو سال آینده ممکن است.»

با این حال، کارشناسان محیط‌زیست می‌گویند خاموشی مشعل‌ها که هدف آن جلوگیری از سوزاندن گازهای همراه نفت است نیازمند ایجاد شبکه جمع‌آوری و تزریق مجدد گاز، سرمایه‌گذاری ارزی سنگین و انتقال فناوری است. در شرایطی که پروژه‌های مشابه از دهه ۸۰ تاکنون بارها به دلیل کمبود بودجه یا تحریم نیمه‌کاره مانده‌اند، تحقق کامل این وعده تا پایان ۱۴۰۵ دشوار به نظر می‌رسد.

یک کارشناس حوزه انرژی در گفت‌وگو با خبرنگار ما گفت: «خاموش کردن مشعل‌ها از نظر فنی ممکن است، اما مستلزم حدود دو میلیارد دلار سرمایه و هماهنگی چندین شرکت است. تجربه نشان داده وعده‌های مشابه در دولت‌های گذشته هم داده شد، اما بدون پشتوانه اجرایی باقی ماند.»

آموزش به‌عنوان کلید توسعه بومی

نماینده رئیس‌جمهور همچنین با اشاره به ظرفیت‌های منطقه آزاد اروند از لزوم راه‌اندازی هنرستان پتروشیمی در آبادان و خرمشهر سخن گفت و افزود: «با آموزش جوانان خوزستانی، نه‌تنها نیروی متخصص تربیت می‌شود، بلکه آنان به سفیران اقتصادی ایران در منطقه تبدیل خواهند شد.»

این طرح در نگاه اول گامی مثبت در جهت توسعه انسانی است، اما برخی کارشناسان تأکید دارند که آموزش فنی بدون ایجاد فرصت‌های واقعی شغلی، نمی‌تواند به پایداری توسعه منجر شود.

یک پژوهشگر اجتماعی و کارگری در این‌باره می‌گوید: «بسیاری از طرح‌های آموزشی در خوزستان پیش‌تر اجرا شده، اما چون صنایع محلی تمایل به جذب نیروهای غیربومی داشته‌اند، فارغ‌التحصیلان بومی به حاشیه رانده شدند. اگر سیاست اشتغال بومی در کنار آموزش اجرا نشود، باز همان چرخه تکرار خواهد شد.»

 

 آینده صنعت پتروشیمی؛ فرصت یا خطر زیست‌محیطی؟

عبدالعلی‌زاده در بخش دیگری از سخنان خود بر توسعه کمی و فرآیندی پتروشیمی‌ها تأکید کرد. با این حال، گسترش صنایع پتروشیمی در خوزستان بدون در نظر گرفتن ظرفیت‌های زیست‌محیطی، می‌تواند آسیب‌های جدیدی به منابع آب و خاک استان وارد کند.

کارشناسان بر این باورند که توسعه صنعتی خوزستان باید با پیوست محیط‌زیستی همراه باشد تا از تکرار تجربه تلخ آلودگی و مهاجرت‌های اجباری جلوگیری شود.

جمع‌بندی:

اظهارات عبدالعلی‌زاده در خوزستان، همزمان حامل پیام‌های امیدبخش و پرسش‌برانگیز است. از یک‌سو دولت قصد دارد خوزستان را به الگوی توسعه پاک و صنعتی تبدیل کند، اما از سوی دیگر، فقدان جزئیات اجرایی و تجربه وعده‌های گذشته، تردیدهایی جدی درباره تحقق اهداف مطرح‌شده ایجاد کرده است.

اکنون انتظار می‌رود دولت با انتشار نقشه راه روشن، بودجه مشخص و جدول زمان‌بندی اجرای پروژه‌ها، به این اظهارات جنبه عملیاتی دهد؛ تا سخنان امروز از حد شعارهای خوش‌صدا فراتر رود و به گامی واقعی در مسیر احیای خوزستان بدل شود.