فرشاد اوجانی، فعال کارگری، در واکنش به جان باختن علی حسین‌زاده، کارگر معدن زغال‌سنگ پروده طبس، در گفت‌وگو با خبرنگار راوی کار، گفت: «این حادثه تلخ حاصل یک خطای فردی یا اتفاق ناگهانی نیست، بلکه نتیجه سال‌ها بی‌توجهی به ایمنی و سهل‌انگاری در نظارت بر معادن است. کارگری که شش ماه تا بازنشستگی فاصله داشت، قربانی نبودِ اجرای دقیق اصول ایمنی شد.»

به گفته او، معدنکاری یکی از سخت‌ترین مشاغل دنیاست، اما در ایران به‌دلیل نبود آموزش مناسب، تجهیزات فرسوده و واگذاری کارها به پیمانکاران غیرمتخصص، به یکی از بی‌پناه‌ترین مشاغل تبدیل شده است. اوجانی افزود: «در گزارش‌های اولیه حادثه طبس، به مواردی چون عدم اجرای نگهدارنده‌های سقف، نبود ناظر ایمنی در محل و بی‌توجهی به هشدارهای قبلی اشاره شده است. این‌ها همه نشانه‌هایی از ضعف ساختاری در مدیریت ایمنی است.»

این فعال کارگری با انتقاد از رویکرد اقتصادی کارفرمایان نسبت به ایمنی گفت: «در بسیاری از معادن، ایمنی هزینه تلقی می‌شود، در حالی که ایمنی سرمایه‌گذاری برای حفظ جان انسان‌هاست. وقتی شرکت‌های بزرگ مثل ذوب‌آهن اصفهان مطالبات پیمانکاران را به‌موقع پرداخت نمی‌کنند، کمبود منابع مالی به‌طور مستقیم بر تأمین تجهیزات ایمنی اثر می‌گذارد.»

اوجانی تأکید کرد که وزارت کار و وزارت صمت باید از موضع انفعال خارج شوند و نقش فعال‌تری در پیشگیری از حوادث ایفا کنند: «ضروری است تیم‌های ایمنی و بازرسی تقویت شوند، دوره‌های آموزشی برای تمام کارکنان اجباری باشد و با پیمانکاران متخلف به‌صورت جدی برخورد شود. همچنین باید سازوکاری برای اطمینان از پرداخت به‌موقع مطالبات پیمانکاران ایجاد شود تا بهانه کمبود منابع از میان برود.»

او در پایان گفت: «حادثه طبس تنها مرگ یک کارگر نبود؛ نشانه‌ای بود از نادیده گرفتن انسان در چرخه تولید. اگر ساختار ایمنی معادن اصلاح نشود، این چرخه تلخ همچنان تکرار خواهد شد و باز هم خبر جان باختن کارگری دیگر، تیتر رسانه‌ها خواهد بود.»