عضو هئیت مدیره انجمن صنفی کارگران ساختمانی گرگان گفت: سازمان تامین اجتماعی همان ابتدای شروع ساخت از مسکن سازان پول بیمه می‌گیرد ولی کارگران ساختمانی شاغل در همان مشاغل را بیمه نمی‌کند. ازاین‌رو کارگران ساختمانی نیازمند توجه جدی مسئولان زیربط و دولت هستند.

به گزارش راوی کار از گلستان، جواد کمیزی اظهار کرد: کارگران ساختمانی در سال‌های گذشته بارها از تبعیض، بی‌عدالتی و بی‌توجهی فریاد زده‌اند ولی متاسفانه فقط وعده‌های پوچ بیمه‌ای شنیده‌اند.  بخشنامه‌های صادره، به طور غیرمنصفانه‌ای وضعیت بیمه کارگران را تحت‌تأثیر قرار داده است.

وی ادامه داد: بارها این موضوع را با مدیران سازمان و دولت و مجلسی‌ها مطرح کرده‌ایم ولی جز وعده‌های توخالی چیزی عاید نشده است. همه‌ی ما می‌دانیم که سالانه بسیاری از کارگران ساختمانی به دلیل حوادث ناشی از کار جان خود را از دست می‌دهند و عده‌ای هم دچار صدمات جدی می‌شوند. ولی نمی‌دانیم چرا هیچ توجهی به این قشر مظلوم و بی‌پناه نمی‌شود.

کمیزی بیان کرد: ظلم آشکار، تبعیض، بی عدالتی، عدم شفافیت مالی، عدم پاسخگویی و قطعی‌های ظالمانه سازمان تأمین اجتماعی تنها بخشی از مشکلات کارگران ساختمانی است. سوال اینجاست که چرا نمایندگان مجلس در بهبود معیشت و بیمه تامین اجتماعی کارگران ساختمانی سکوت کرده اند؟

وی افزود: درحال حاضر بیش از ۱۵۰۰ کارگر ساختمانی در گرگان بیمه ندارند و سهیمه‌ای قطره چکانی که سالانه اختصاص داده می‌شود اصلا جوابگو نیست. این وضعیت تا کی می‌خواهد ادامه پیدا کند؟ ما بارها و بارها درخواست کرده‌ایم سهمیه بیمه افزایش پیدا کند ولی جوابی به ما داده نشد.

وی گفت: وضعیت معیشتی کارگران بخش‌های مختلف کشور اصلا خوب نیست ولی در این میان کارگران ساختمانی، در موقعیت بدتری قرار گرفته اند. کارگران ساختمانی فصلی هستند و در نیمه‌ی دوم سال در استان که ساخت و ساز کمتر است، عملا بیمار هستند.

وی خاطرنشان کرد: گرانی مصالح ساختمانی، کاهش حاشیه سود تولید کنندگان، افزایش قیمت سرسام‌آور زمین و بسیاری دلایل دیگر باعث شده است که دیگر کمتر کسی به سراغ ساخت و ساز برود. دولت می‌تواند دوباره به ساخت وساز رونق بدهد و شاهد رشد و شکوفایی در زمینه اشتغال باشیم‌. زمانی که ساخت و ساز ایجاد می‌شود بیش از ۱۰۰ رسته شغلی مشغول به کار می‌شوند.

به گزارش راوی کار، کارگران ساختمانی در کشور سال‌ها با مشکلاتی از قبیل عدم برخورداری از بیمه‌ تأمین اجتماعی، نبود امنیت شغلی، دستمزدهای پایین و غیرمنصفانه، شرایط سخت کاری، عدم نظارت کافی بر ایمنی محیط کار، و همچنین فقدان حمایت‌های قانونی مناسب روبرو هستند. این مشکلات نه تنها معیشت آنان را تحت تأثیر قرار داده، بلکه سلامت جسمی و روانی‌شان را نیز به خطر انداخته است.