به گزارش راوی کار، افزایش انتشار اخبار و تصاویری از خشونت برخی همراهان بیماران علیه کادر درمان، اخیرا باعث ایجاد نگرانی عمیق مردم و جامعه‌ی پرستاری و درمان کشور شده است.

در تازه‌ترین نمونه‌ی این رفتارهای ناشایست، حادثه تکان‌دهنده در اورژانس بیمارستان گلستان اهواز است؛ جایی که در چهارشنبه ۱۷ اردیبهشت، یکی از پرستاران توسط همراه بیمار مورد ضرب و شتم شدید قرار گرفت و به گفته دکتر میثم معزی معاونت درمان دانشگاه علوم پزشکی اهواز، بینی وی شکست.

این حادثه اگرچه با واکنش سریع دادستانی و بازداشت ضارب همراه بود، اما واقعیت آن است که این اقدام واکنشی است به رخدادی که اصولاً نباید رخ می‌داد.

سوالاتی در افکار عمومی جامعه در این خصوص مطرح شده است، از جمله: چرا کادر درمان، که باید در فضایی امن و آرام خدمات‌رسانی کنند، در معرض خشونت فیزیکی قرار می‌گیرند؟ آیا مسئولان به اندازه کافی برای حفاظت از سلامت روان و جسمی این نیروهای حیاتی، برنامه‌ریزی کرده‌اند؟

رخدادهای زنجیره‌ای خشونت در خوزستان

حادثه‌ی اهواز، نقطه‌ای از یک الگوی تکراری است. بیمارستان نظام مافی شوش پیش از این صحنه چندین مورد تهدید و حمله به پرسنل درمانی بوده است. مراکز درمانی شهرستان ایذه نیز از این قاعده مستثنی نبوده‌اند. در تمامی این موارد، یک عنصر مشترک دیده می‌شود، خلأ امنیتی، فقدان فرهنگ‌سازی، و نبود حمایت حقوقی مؤثر.

در شرایطی که خوزستان با کمبود امکانات درمانی، ازدحام بیماران و کمبود نیرو دست‌وپنجه نرم می‌کند، انتظار می‌رود که از همان امکانات موجود به درستی محافظت شود. اما گویا مسئولان به جای پیشگیری، تنها به اقدامات پس از بحران اکتفا می‌کنند.

 سکوت نظام سلامت یا ناتوانی؟

سازمان نظام پرستاری و وزارت بهداشت بارها درباره اهمیت سلامت روان کادر درمان سخن گفته‌اند، اما در عمل، نه ساختارهای پشتیبانی روانی تقویت شده، نه سازوکارهای امنیتی. گویی کادر درمان باید هم درمان کنند، هم تحمل کنند، هم سکوت.

در چنین شرایطی، جای سؤال دارد: چرا بیمارستان‌ها به سامانه‌های حفاظتی، آموزش‌های مدیریت بحران، و گشت‌های انتظامی دائمی مجهز نیستند؟ چرا حمله به پرستاران، که می‌توان آن را در رده حمله به مأمور در حین انجام وظیفه تلقی کرد، همچنان از جرم‌های سبک تلقی می‌شود؟

مطالبه از مسئولان

مردم از نهادهای مسئول، از وزارت بهداشت گرفته تا قوه قضائیه، انتظار دارند تا با تصویب قوانین سخت‌گیرانه، نظارت مستمر و تأمین امنیت بیمارستان‌ها، مانع از تکرار چنین حوادثی شوند. کادر درمان، سرمایه‌ای ملی است که آسیب به آن، مستقیماً سلامت جامعه را نشانه می‌گیرد.

گزارش: محمد آل کثیر