سید نعمه موسوی، مربی و پیشکسوت فوتبال خوزستان با انتقاد از بی‌توجهی مسئولین، به خصوص در اهواز، به خبرنگار راوی کار، گفت: فوتبال در خوزستان خودجوش است و از کوچه و پس‌کوچه‌ها و زمین‌های خاکی محلات شروع می‌شود. خانواده‌های جنوبی فوتبال را جزیی از زندگی خود می‌دانند و بچه‌های خود را با شروع راه رفتن، با توپ آشنا می‌کنند. به جرات می‌توان گفت یک نونهال خوزستانی در سن هفت سالگی قابلیت فنی و تکنیک یک بازیکن ۱۲-۱۰ ساله در سایر استان‌های کشور را دارد. اگر بخواهیم نگاهی معقول و عادلانه به فوتبال محلات و زمین‌های خاکی داشته باشیم، باید بگوییم که این مکان‌ها به عنوان مزرعه‌ی بزرگ و معدن تولید بازیکن، اسیر بی‌توجهی مسوولان و در مسیر نابودی گام بر می‌دارند. امروزه زمین‌های خاکی محلات یکی پس از دیگری از بین می‌رود تا تنها‌امید بروبچه‌های علاقه‌مند به فوتبال نیز از بین برود.

موسوی ادامه داد: اگر فلاش‌بکی به گذشته بزنیم و به یک دهه قبل نظری بیندازیم، خواهیم دید که در لشکرآباد، رفیش آباد، شلنگ‌آباد، پردیس، گلستان، آخر آسفالت، فرهنگ شهر، کریشان ملاشیه، عین ۲ اهواز زمین‌های خاکی که هر روز صبح و بعدازظهر صد‌ها نوجوان و جوان را عاشقانه دعوت به دویدن به دنبال توپ می‌کرد، تبدیل به اماکن دولتی و… شده‌اند.

این مربی و بازیکن سابق تیم فوتبال دارایی اهواز خاطر نشان ساخت: زمین‌های آهن افشار که تنها زمین‌های ورزشی محله بزرگ کمپلو و خشایار بودند، دیگر وجود ندارند و به سالن و ساختمان تغییر هویت داده‌اند، بدون اینکه جایگزینی برای آن‌ها پیدا شود و همچنین زمین‌های ملی راه، سه میدون(فلکه نخل) فاز ۳ کوی ملت، فرهنگیان، پادادشهر، کوت‌عبداله، کوت سید صالح و… نیز به همین درد مبتلا شده و مهمتر اینکه زمین‌های ۱۶ هکتاری خاطره‌انگیز و بازیکن ساز هم از بین رفته‌اند و بروبچه‌های چهارصددستگاه، کوی نیرو، زیتون کارگری، کوی طالقانی، کوی شهید سلطان‌منش، آسیاباد، حصیرآباد، سخریه، منطقه آجر قرمز‌ها (چهارشیر)، اهوازقدیم(عامری)، خزعلیه با یک زمین پر از چاله و چوله سر می‌کنند در حالی که سال‌های گذشته چندین زمین خوب و هموار این مجموعه همواره پذیرای جوانان پرشور این مناطق بود و همگان می‌دانند که چه فوتبالیست‌های بزرگی در این زمین‌ها تربیت شده‌اند.

وی در پایان افزود: متأسفانه در این شرایط که مسوولان باید از حق جوانان دفاع کنند، سکوت اختیار کرده‌اند و به عینه شاهد تخریب این زمین‌ها شده‌اند. حالا ما مانده‌ایم که سکوت مسوولان در قبال نابودی زمین‌های محلات. این سکوت تا چه زمانی ادامه خواهد داشت؟ آیا مسوولان استان به این مسأله فکر نمی‌کنند که اگر جوانانی که به دلیل تخریب زمین‌ها و سپس انحلال تیم‌هایشان فوتبال را کنار بگذارند و به مسیر انحراف کشیده شوند، چه اتفاقی می‌افتد؟ در همین حال صراحتاً باید گفت و به مسوولان امر گوشزد می‌کنیم تعدادی از همین بازیکنان که تیم‌هایشان بعد از تخریب این زمین‌ها منحل شده‌اند به جای ادامه فوتبال در تیم‌های دیگر، در بند اعتیاد، قلیان‌کشی و… حاضر و گرفتار این بلا‌های خانمان‌سوز می‌شوند و این بی‌توجهی‌ها به بچه‌های مستعد فوتبال خوزستان، نتیجه‌ای جز نابودی آنان ندارد.