ما که ندیده‌ایم؛ ولی گفته و شنیده شده در کشورهای توسعه یافته همواره به زیرساخت‌ها از جمله انرژی‌های برقی و خورشیدی توجه ویژه داشته و دارند. ولی روند کُند زیرساخت‌ها در کشور ما سبب نگرانی جامعه و کُند شدن قطار توسعه در کشور شده است. چرا که برخی از کارگزاران ما به جای ورود به گستره کار و گسترش زیرساخت‌ها تنها به دادن وعده و شعارهای بی عمل اکتفا می کنند!

البته این وعده‌ها و شعارها اگر دلگرم کننده هم باشند تا زمان محدودی می‌شود سر و دل و دماغ خود را گرم کرد ولی به مرور زمان اثر آن‌ها از میان می‌رود و لازم است که همچنان تداوم داشته باشند!
در تعجب ام که عالم و آدم می‌دانند معضل خاموشی های شبکه برق در خوزستان پیامدهای بسیاری برای مردم و دستگاه‌ها و سرمایه‌گذاران شرکت‌ها داشته و دارد و در آینده هم خواهد داشت ولی انگار برخی از کارگزاران ما که بی چراغ گرد شهر و شهرهای استان و کشور می‌گردند این معضل را نمی‌بینند و اگر هم می‌بینند شاید ناچار هستند «شتر دیدی ندیدی کنند!»
بی گمان کارگزاران خدمتگزار خوزستان بهتر از ما می‌دانند که مردم و صاحبان سرمایه با چالش قطع برق مواجه هستند. خاموشی های برقی که گاهی هم «آب آشامیدنی» را قطع می‌کند! آن هم در گرمای بی‌سابقه در آبان ماه امسال در خوزستان که نگارنده ناچار به روشن کردن کولر گازی شده‌ام و شوربختانه بهای برق مان زمستانی حساب می‌شود و عملاً می‌توان دید که دست دولت مردان به جیب مان می‌رود!

از آنجا که گفته‌اند «در ناامیدی بسی امید است»؛ ما هم امیدواریم وزیر نیرو با نگاهی ویژه به خوزستان و با انجام برنامه‌هایی، “چاه” خاموشی های برق را حداقل به “چاله” تبدیل کند؛ چرا که با چاله می‌شود کنار آمد و یک جوری آن را پُر کرد ولی با چاه نه!
البته حضرت سعدی هم در این باره فرموده و لازم است آن را جدی بگیریم: «و گر بینم که نابینا و چاه است/اگر خاموش بنشینم گناه است».